بسم الله الرحمن الرحیم

در نظر بگیر تو اگر گنگ و کر باشی وبه حسب تصادف چشم هایت را هم از دست داده باشی ،

دیگر ارتباط تو با عالم دنیا کم تر می شود .

حال اگر مادرت در مقابل تو بنشیند و هی بگوید : دخترم من در کنار تو هستم غصه نخور .

تو نه صدای مادر را می شنوی و نه مادر را می بینی که دارد به تو محبت می کند ،

در افکار ودر خیالاتت در توهم خودت از مادر دلخوری !

که مادر چرا مرا رها کردی و به دیدارم نمی آیی ؟!

مادر فقط با لمس کردن دستهایت می تواند به تو بفهماند در کنار توست .

 ودائم با تکان دادن تو سعی دارد ، به تو بگوید دهانت را باز کن تا به دهانت غذا بگذارد ،

تو غذا را می خوری و می فهمی کسی دارد به دهانت غذا می گذارد ،

از او تشکر نمی کنی هیچ  ، بلکه دائم دهانت به شکایت باز است .

من نه گوش شنوایی دارم تا صدای منعم خود را بشنوم ،

ونه چشم بینایی دارم که ببینم او همیشه در کنار من و به یاد من است ،

هرچه به من می گوید : دهانت را باز کن تا به جانت معارف را بریزم  ،

اما من همچنان دهان جانم بسته است  و زبانم به شکایت او باز !

و هی می گویم : چرا امام زمان (عج) به من نظر نداری !

او با تکان دادن من ( با مصیبتها و فشارها ) هی مرا تکان می دهد ، تا من دهان جانم را باز کنم ،

وقتی هم دهانم را باز میکنم با مهربانی لقمه ای از معارف را به من می چشاند ، 

من می خورم ولذت وشیرینی آنرا هم می چشم ،

اما ادراک نمی کنم این غذای خوشمزه از طرف کی بود ؟!

واین ولی نعمت زیبا را نمی بینم تا حداقل از او تشکر کنم. 

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: